Tarihi Karikatürler: Polis Mektebi

resmin büyük halini görmek ve resimdeki yazıları okumak için devamını oku butonuna tıklayınız...

KIRIM TATARLARI

Sovyet yönetimi İkinci Dünya Harbi başladıktan sonra 1941 ile 1944 yıllan arasında, ya düşmanla işbirliği yapma ihtimali var veya' yaptılar gibi suçlamalarla, sekiz ayrı halkı yerlerinden yurtlarından kopararak Orta Asya’ya ve Sibirya’ya sürmüştü. Bunları sırasıyla Türkî boylardan Kırım'ın sakinleri Kırım Tatarları, Kafkasya'da yaşayan Karaçay ve Balkarlar, güney Gürcistan'daki Meskitler (Meshet) ve gene birer Kafkas halkı olan Çeçenlerle İnguşlar, İdil boyunda sakin Almanlarla Kalmuklardı. Nüfusları toplam olarak bir buçuk milyonu geçen bu insanlar sürgün yerindeki değişik kamplara yerleştirilmişlerdi. İşte bu sürgün olayları ve bu halkların sürgün yerleri yıllar boyu devlet sırrı olarak saklandı ve bu durum Stalin'in ölümüne (1954) hatta Sovyetler Birliği Komünist Partisinin XX. kurultayına (1956) kadar devam etti. Ancak yeni genel sekreter Hruşcov kongrede yaptığı konuşmasında bu top yekûn sürgünleri ilk defa olarak resmen teyid etmiş oldu. Bundan sonra 1957 yılında sürgüne uğrayan ancak 5 halkın haklan iade edildi ve kendi memleketlerine dönebildiler (Karaçay, Balkar, Çeçen, İnguş ve Kalmuk). Kalan üçüne, yani Kırım Tatarlarına, Meshetlere ve Alınanlara bu hak verilmedi. Bunun üzerine Kırım Tatarları, Sovyet yönetimini oldukça huzursuz edecek protesto hareketine giriştiler.

KIRIM MUHTAR SOVYET SOSYALİST CUMHURİYETİ

1774 yılında Rusya ile Osmanlılar arasında imzalanan Küçük Kaynarca antlaşması neticesinde Kırım Hanlığı Osmanlı himayesinden çıktı. 1783'te Rusya’nın işgaline maruz kalan Kırım Türkleri için esaret yılları başlamış oldu. Rus yönetimi de onlara karşı çok katı bir politika uygulayarak adeta Kırımlıları yeryüzünden silmeye çalıştı. Bu istibdad politikası Kırım Tatarları dalgalar halinde Türkiye’ye göç etmeye zorladı (En büyük göçler: 1792, 1860-63, 1874- 75, 1891-1902). Neticede Kırım’da Rus yönetimin arzuladığı şekilde yerli halk Kırım Tatarlarının sayısı oldukça azaldı. 1897 nüfus sayımına göre, Kırım Türklerinin nüfusu ancak % 35'i (188.000) teşkil ediyordu. Kırım Hanlığını işgalinden XIX. yy.'ın sonuna kadar buraya çok sayıda Rus, Ukrain, Alman ve Bulgar göçmenler yerleştirilmişti. Ancak çarlık Rusyasında 1917 ihtilâlinin patlak vermesi Kırım Tatarları için de bir takım imkânlar doğurdu ve Milli Fırka kurularak bağımsızlık için çalışmalar yapılmaya başlandı. Kırım aydınlarının gayreti ile bir anayasa hazırlanarak 13 Aralık 1917’de Millet Meclisi toplandı. Fakat bu nevi milli bağımsızlık çalışmaları bir kaç defa bolşevik ve Ak Rus müdahaleleri ile sekteye uğradıysa da, Kırım Tatarları hukuken istiklallerini ilân etmişlerdi. Fakat 11 Kasım 1920'de Kırım tamamen bolşevik hakimiyeti altına girdi ve 18 Ekim 1921'de Kırım Muhtar Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti ilân edildi.

Tarih Nasıl Öğretilir? Genişletilmiş 2. Baskı Yayınlandı: