Bu Koleksiyon Türkiye’ye Geri Dönmeliydi

18. yüzyılın ikinci yarısında Osmanlı Devleti’ne İsveç elçisi olarak gelen Gustaf Celsing’in derlediği yağlıboya ve gravürlerden oluşan özel bir koleksiyon 300 milyon İsveç Kronuna ( yaklaşık 100 milyon TL) Katar Emiri Tamim bin Hamad Al Thani’ye satıldı.

Elçi Celsing 1749-1779 tarihleri arasında İstanbul’da bulunduğu sürede derlediği paha biçilmez koleksiyonun 102 parçadan oluştuğu iddia ediliyor. Panoramik boğaz, Sarayburnu, Pera, Üsküdar, Beşiktaş, Kağıthane, Belgrad Ormanı manzaralarının yer aldığı koleksiyonda, Topkapı Sarayı teşrifatına, I. Abdülhamid, IV. Mehmed, III. Mustafa’nın elçi kabullerini , birun ve Enderun hayatını tasvir eden çok kıymetli eserler, İstanbul’un gündelik yaşamından, ilgi çekici Osmanlı sivil ve resmi portreleri yer almakta. Osman Gazi’den I. Abdülhamid’e padişah portrelerinin çınar ağacı resmi üzerine yapılmış kıymetli bir çalışma ile Ayasofya Camii’nin iç detaylarına dair gravürler de koleksiyonun önemli parçaları arasında yer almaktadır.

Pasteur'e Ödül; Hastalara İnsani Muamele Sultan II. Abdülhamid'den

İstanbul Medeniyet Üniversitesi resmi internet sitesinde yayınlanan habere göre, üniversitenin Tarih Bölümü öğretim üyesi Doç. Dr. Adem ÖLMEZ Sultan II. Abdühlamid devrine ait ilginç bilgi ve belgelere ulaştı.Sayın Ölmez, Sultan II. Abdülhamid’in kuduz aşısını bulan Pasteur’e on bin frank hastane parası ve Osmanlı Devleti’nin önemli onur belgelerinden Mecidiye Nişanı göndermesinin belgelerini yayınladı.

İstanbul Medeniyet Üniversitesi ile Yıldız Teknik Üniversitesi tarafından Yıldız Sarayı Hünkâr Salonunda Sultan II. Abdülhamid Sempozyumu düzenledi. 10 Şubat 2014’te İstanbul Medeniyet Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Hamid Okur ve Yıldız Teknik Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. İsmail Yüksel’in konuşmaları ile başlayan sempozyumun ilk oturumunda II. Abdülhamid ve sağlık konusu tartışıldı.

Kimlik, bilinçdışında etkinliğini her an sürdüren, sosyal gerçekliğimizi, biz farkında olmadan kuran, ancak ötekiyle karşılaştığımızda varlığını fark ettiğimiz olgudur. Kimliğimiz üzerine düşünmeyiz. Kimliğimiz üzerine düşündüğümüzde ya kimliğimizden dolayı ötekileştirilmişizdir ya da ötekiyle karşılaşmışızdır. Kierkegaard’ı hatırlatır biçimde birey, kimliğinden dolayı tekinsizliğe kapıldığında ya da kaygıya düştüğünde neliği üzerine düşünmeye başlar. Türkiye’de yaşayan bireyler için "kimlik problemleri" aslında çok tanıdıktır. Türkiye, ötekisi bol bir toplumdur.

Kimliklerimiz, dil yoluyla inşa edilir; söylemlerden imal edilir. Dilin dışında hiçbir şeyin asli, bağımsız var oluşu yoktur; var olan sadece söylemdir. Söylem; bir referans çerçevesi, bu dünyayı açıklama yolu ve "nesnelerin" biçimlenmesine izin veren bir anlam dünyası kurar. Bu anlam dünyasının bir tarafı kolektif kimlik diğer tarafıysa bireysel kimliktir.